Meningokok C

 Geplaatst op 15 november 2022 

>> DE ZIEKTE

Op zich is de meningokok een bacterie die bij 10 à 20% van alle gezonde personen aangetroffen wordt in de keel en de neus. Meestal is men dus drager zonder dat dit tot problemen leidt. Volgens een officiële brochure helpt drager zijn zelfs om een natuurlijke immuniteit op te bouwen! Drager kan men worden op eender welke leeftijd. 

Meningokokken C-meningitis was eind vorige eeuw een aandoening in opgang. In het begin van die eeuw werden de meeste gevallen van meningitis veroorzaakt door bacteriën van groep A. Vanaf de zestiger jaren verschoof het accent naar groep B. De laatste 10 jaar voor de eeuwwisseling was groep C sterk in opgang. Deze variante komt vaker voor op oudere leeftijd (15-24 jaar), waarbij het sterftecijfer hoger ligt (15% in vergelijking met 5% bij jonge kinderen) en er vaker bloedvergiftiging optreedt (tot 70%). Sinds de eeuwwisseling is de trend echter terug sterk dalend.

In 1998 stelde men in de UK nog 1.530 gevallen vast met 150 doden, vooral kinderen en jongeren. In 2000 was de meningokok C verantwoordelijk voor 40% van de meningitis gevallen. 

De verspreiding gebeurt van persoon tot persoon. Besmetting wordt opgelopen “na nauw, rechtstreeks en langdurig contact, door keelsecreties (hoesten, niezen, omhelzen) en/of neussecreties (snuiten). De aandoening wordt dus niet doorgegeven in zwembaden. Na de besmetting kan het 2 tot 10 dagen duren alvorens symptomen optreden.” 

Preventief worden soms de contactpersonen van een besmet individu met antibiotica behandeld. Dit slaat enkel op familieleden en personen die in nauw contact staan met de patiënt. Klasgenoten en collega’s vallen NIET onder deze categorie. Onderzoek of behandeling is bij deze laatsten dan ook niet vereist. 

Na contact met een meningokokkenpatiënt dient men nog gedurende een maand alert te blijven voor verdachte symptomen. 

Er bestaan risicoleeftijden en risicogroepen voor infectie met de meningokok. De meeste infecties treden op bij kinderen tot 5 jaar, en in de leeftijdsgroep tussen 15 en 18 jaar. 

Het grote gevaar bestaat er in dat de bacterie de hersenvliezen aantast (meningitis) of zich in het bloed verspreidt (septicemie). 

De meeste infecties verlopen asymptomatisch, dat wil zeggen dat de besmette persoon zelfs geen enkel ziektesymptoom vertoont. Meningitis kan beginnen met een griepachtig beeld. Het evolueert echter bliksemsnel en de patiënt kan op enkele uren tijd doodziek worden. Steeds zien we het beeld van een ernstig zieke patiënt.

De symptomen kunnen verschillen volgens de leeftijd. 

Bij baby’s is een speciaal soort schreien mogelijk, zeer hoog en scherp. De baby is soms moeilijk te wekken, apathisch of prikkelbaar, of weigert voedsel en drank. De huidskleur is meestal bleek. Op de huid zijn soms rode of paarse vlekjes zichtbaar die men niet kan wegdrukken met een glas. Ze kunnen braken of stuiptrekkingen vertonen. 

Bij oudere kinderen en volwassenen zoekt men naar dezelfde huidvlekjes. Bij nekstijfheid is het moeilijk en pijnlijk het hoofd ver naar voren te buigen (probeer knie en voorhoofd samen te brengen). De zieke kan versuft of verward zijn. Hevige hoofdpijn kan gepaard gaan met overgeven, lichtschuwheid en koorts. Er kunnen gewrichtspijnen optreden. In het ergste geval kan de aandoening leiden tot coma en dood van de patiënt. 

In geval van bloedvergiftiging (septicemie) kan men de huidsymptomen aantreffen, gaande van kleine vlekjes tot uitgebreide onderhuidse bloedingen. Koorts kan gepaard gaan met pijnlijke ledematen of gewrichten. De huid kan klammig zijn en bleek van kleur.

>> HET VACCIN

Efficiëntie van het vaccin

Het bij ons gebruikte vaccin Meningitec of Neisvac-C is enkel gericht tegen groep C meningokokken, NIET tegen groep B meningokokken die zowat de helft van de infecties uitmaken (zie fig. 2), noch tegen de tientallen andere stammen van de meningokok, noch tegen andere bacteriële of virale verwekkers van meningitis. Er bestaat ook een combinatievaccin tegen meningokokken van groep A, C, W135 en Y (Menveo, Nimenrix). 

De beschermingsduur van het vaccin wordt geschat op 3 tot 5 jaar. Indien men zijn paarden verwedt op bescherming door het vaccin zal men dus om de paar jaar opnieuw moeten vaccineren. 

Vergelijking met de vaccinatiecampagne tegen Hib doet ons vrezen dat het resultaat zelfs negatief zou kunnen uitvallen. De toename van andere kiemen kan versneld worden door de meningitis C-campagne. Inderdaad is er sedert de in gebruik name van het vaccin een toename van pneumolokkeninfecties waar te nemen. Waartegen dan weer een nieuwe vaccinatiecampagne gevoerd wordt...

Veiligheid

Er zijn tal van nevenwerkingen bekend die kunnen optreden na vaccinatie. De bijsluiter vermeldt: 

• allergische reacties, met zwelling van handen, voeten, enkels, lippen, mond of keel met mogelijk moeilijkheden om te ademen of te slikken, huiduitslag; anafylactische shock
• lokale irritatie met roodheid, zwelling en pijn
• koorts, hoofdpijn, spierpijn, vooral bij zuigelingen en peuters: koorts, huilen, prikkelbaarheid, slaperigheid, slaapstoornissen, verlies van eetlust, diarree, braken
• bij oudere kinderen en adolescenten: misselijkheid, braken, huiduitslag, ongemak, klierzwelling, hoofdpijn, spierpijn
• verder: duizeligheid, flauwvallen, beven, nekpijn, nekstijfheid, lichtschuwheid = meningisme. 

Daarbuiten (UK) zijn er nog andere gevolgen waargenomen na vaccinatie, zoals: 

• convulsies 
• overlijden
• gedragsveranderingen: agressiviteit 
• artritis van meerdere gewrichten, 4 dagen na vaccinatie (17 jaar) 
• aanhoudende hevige hoofdpijn 
• meningitis (streptokokken) 
• meningitis B en overlijden bij contactpersoon (16 jaar) 
• wiegendood (kind 2 maand) 
• extreme constipatie gedurende meer dan 2 maanden (8 jaar) 
• aanhoudende pijn in de gevaccineerde arm gedurende meer dan 9 maanden, met gedeeltelijke verlamming van de arm (10 jaar) 
• diabetes?

Deze reacties zijn niet verwonderlijk wanneer men kijkt naar de samenstelling van de vaccins. Deze bevatten zonder meer toxische stoffen. Meningitec bijvoorbeeld bevat naast het meningokokantigeen en difterie-eiwitten ook aluminiumfosfaat.

De campagne kan bovendien nog voor verscheidene onprettige gevolgen zorgen. Zo is het niet uit te sluiten dat de campagne de leeftijd waarop de infectie het meest optreedt, verschuift naar de zeer jonge baby’s of naar de ouderen, met een verhoogd risico. Dit werd al eerder vastgesteld na bv. mazelenvaccinatie. 

Evenmin is het uit te sluiten dat een doorgedreven campagne plaats vrijmaakt voor nieuwe variaties van menigokokken, of voor andere bacteriën waarvan het ziekmakend vermogen heden totaal onbekend en onvoorspelbaar is. 'Escape mutants' zijn gewijzigde vormen van de bacterie die gedeeltelijk de natuurlijke populatie van meningokokken kunnen vervangen. Dit is een ernstig probleem. 

De ervaringen in het buitenland zijn niet bijster geruststellend. 

In de UK werd een vaccinatiecampagne tegen de meningokok C gelanceerd in november 1999. Men wou er alle zuigelingen plus 14 miljoen schoolkinderen vaccineren. Prijskaartje: 10 miljoen £ (12.500.000 Euro). (Bovendien kregen 480.000 studenten het verouderde AC-combinatievaccin toegediend.) De overheid ging er prat op dat 60.000 dosissen van het vaccin op 25.000 individuen uitgetest waren zonder noemenswaardige problemen, en dus zeer veilig was. 

Dat was echter maar schijn. Vooreerst zijn er duizenden meldingen van nevenreacties geregistreerd sedert de campagne, meer dan na welke voorgaande vaccinatiecampagne ook. De campagne begon in november 1999; op 10 juni 2000 meldde de Britse Western Daily Press dat er reeds 4.764 reacties gemeld waren aan de overheid. Dat is één melding op 3.000 vaccinaties. In augustus waren er al 16.000 “gele fiches” binnen bij het DoH. Zoals altijd zijn de gemelde gevallen slechts een fractie van het werkelijke aantal, vermoedelijk ± 10%. Dit zou dus het reële aantal ernstige nevenwerkingen kunnen doen oplopen tot 1 op 300 vaccinaties. Het Medicines Control Agency maakte zich toen al zorgen omdat voor het meningokokkenvaccin op enkele maanden tijd meer reacties bekend waren dan voor andere vaccins op tientallen jaren. Voor het MBR-vaccin bijvoorbeeld waren er slechts 3.300 meldingen sinds 1987, voor kinkhoestvaccinatie 5.750 sinds 1963, en 1.200 voor mazelen (sinds 1963) en rubella (sinds 1970). 

De Western Daily Press berichtte ook over schoolkinderen die in de weken na vaccinatie moesten thuis blijven van school omwille van nevenwerkingen. Ouders melden bijwerkingen zoals epilepsie, aanhoudende oorontstekingen en verkoudheden, hoofdpijn, uitgesproken slaperigheid. Soms was hospitalisatie noodzakelijk.

Bovendien zijn er doden gevallen door deze campagne. Het gezaghebbend tijdschrift The Observer achterhaalde het cijfer van 11 overlijdens door vaccinatie die nooit door de overheid bekend gemaakt waren. Het ministerie van Volksgezondheid gaf schoorvoetend toe dat dit correct was, en dat men de doden opzettelijk voor de publieke opinie verzwegen had om de gemoedsrust van de burgers niet te verstoren en het succes van de campagne niet in het gedrang te brengen!

Tegenindicaties 

Men mag in geen geval het vaccin laten toedienen:

• indien er een ernstige reactie geweest is op een vroegere toediening van het vaccin 
• als er een bekende allergie bestaat voor één van de bestanddelen van het vaccin
• als men niet 100% fit is, koorts heeft enzovoort
• bij zwangerschap

>> Voorzorgsmaatregelen en alternatieven

Algemeen

Vermijd alles wat uw weerstand kan ondergraven: 

• medicatie: antibiotica, cortisone, vaccins, overdreven gebruik van pijnstillers, anti-schimmelproducten, ... 
• stress, overwerk, angst, paniek
• slaapgebrek
• verkeerde voeding: te veel zoet, alcohol, bewaarstoffen, kleurstoffen, gemanipuleerde voeding, geraffineerde granen en suikers

Bij tekenen van algemene verzwakking (vaak verkouden, aanslepende vermoeidheid...) maatregelen nemen om de afweer te versterken: 

• letten op een gezonde voeding
• genoeg buitenlucht scheppen
• extra vitamines en/of mineralen toedienen
• voldoende nachtrust respecteren 
• elke belasting mijden die kan vermeden worden (beroep!)

In geval van meningitis

• Vermijd contact met de besmette persoon. Dit houdt ook in contact met bepaalde voorwerpen die hij gebruikt heeft: bestek, glas, scheergerief ... 
• Geregeld de handen wassen met zeep, vooral na snuiten of niezen
• Bij vermoeden van infectie meteen de huisarts raadplegen; niet meteen naar het ziekenhuis rennen
• Indien antibiotica voorgeschreven worden de dosis respecteren en de hele kuur uitgeven
• Indien een geval bevestigd wordt meteen de nodige instanties waarschuwen: school, kinderopvang, werk ...